100 jaar architectuur in Rotterdam
1980: De Zonnetrap
E. Hartsuyker en L. Hartsuyker-Curjel
In 1967 zou het 50 jarig bestaan van de
Maatschappij voor Volkshuisvesting Vreewijk gevierd worden met de
realisatie van een complex voor 
bejaardenhuisvesting. Een prijsvraag werd opgezegd en het opstellen
van het eisenprogromma werd op sociaal-wetenschappelijke wijze en
met betrokkenheid van de kandidaat-architecten uitgevoerd. Het
echtpaar Hartsuyker-Curjel won de competitie, maar het gekozen
perceel aan het Homerusplein bleek niet erg geschikt voor het
ontwerp. Het ontwerp van Hartsuyker was gebaseerd op de zogenaamde
Biopolis. Biopolis was een plan voor een sate
lietstad
in de Noordzee, voor de kust van Den Haag en Wassenaar. Het plan
voorzag in een stad met trapsgewijs oplopende woonlagen en
integratie van wonen, recreatie, werken en vervoer. Biopolis was een
kritiek op de functionalistische leerschool, die een rigide
scheiding van functies voorschreef: werken, wonen en recreëren
moesten ruimtelijk van elkaar worden gescheiden. De
Hartsuykers scheiden menselijke activiteiten in de sectoren:
landbouw, industrie en diensten. De dienstensector kon volgens hen
als uitwisselingssector gemengd worden met wonen en recreëren. De
Biopolis werd nooit gebouwd, maar vormde wel het uitgangspunt voor
het bejaardencomplex. Het plan verdween in de ijskast, maar kwam
daar bijna 10 jaar later weer uit toen een geschiktere plek
beschikbaar kwam aan de Spinozaweg en de Molenvliet in
Lombardijen.
Zonnetrap’ is een flatcomplex voor zelfstandige
bejaarden, dat tevens een groot aantal werk- en
recreatie-activiteiten onderdak biedt. Het gebouw kent een
trapsgewijze opbouw, waardoor grote terrassen ontstaan. Het complex
bevat 170 woningen en 7 logeerkamers. Daarnaast zijn er
gemeenschappelijke voorzieningen zoals een dienstencentrum en twee
recreatiezalen en voorzieningen voor de wijk als een
peuterspeelzaal, kinderopvang, een bibliotheek, een biljartruimte,
een wasserette, hobbyruimtes, ateliers, een sportschool en
kantoorruimte voor de
woningbouwvereniging. Het complex is geleed in drie delen: een
lagere zuidvleugel (in hoogte aansluitend op de omringende bestaande
bebouwing) met uitsluitend woningen, een parallel lopende hoge
noordvleugel (in hoogte aanlsuitend bij de achterliggende hoge
bebouwing) met woningen, bedrijfs- en kantoorruimten en een hoge
hal, en een haaks hierop staande middelhoge middenvleugel met een
grote centrale hal over zeven lagen, met woningen en algemene
ruimten. Aan de westzijde bevindt zich een groot, door drie delen
beschermd voorplein, waaraan de hoofdingang, de kindercrèche en op
de eerste verdieping de verblijfs- en biljartruimten voor de
bewoners liggen.
Door de constructie ontstaan binnenhallen of overdekte pleinen waarop woningen en kantoren uitkomen. Deze binnenhallen zijn bedoeld als ontmoetingsruimten voor bewoners, werkenden en de peuters. Door de trapsgewijze verspringen en de zuidelijke ligging hebben de meeste bewoners ruime terrassen met bloembakken, zodat het gebouw 's zomers er als een begroeide heuvel uit ziet.
Ook opgeleverd in 1980:
| Wijnkade, Jufferkade, Scheepmakerskade | A.J. ter Braak |
| Coolse Poort | R. van Erk |
| Simonsterrein | H. van Schagen, J. de Waard |
Andere projecten van Hartsuyker:
In Rotterdam:
| Woondok, Schouwburgplein | 1985 |
Elders:
| Kerkhoven | Nagele | 1957 |
| Wijkcentrum de Inval | Purmerend | 1981 |
| Centraal Wonen | Huizen | 1982 |
| BouwRAI'90 experimentele woningen | Almere | 1990 |
| Noorderplassen villa's | Almere | 1991 |
