Oude Haven
De Oude Haven is met recht de oudste haven van
Rotterdam. In 1351 was hier al een steiger. In de eeuwen daarna kwam dit gebied
tot ontwikkeling. Vele heren- en pakhuizen waren hier en aan de Geldersekade
gevestigd. In 1940 bleef hier weinig tot niets van over. De herontwikkeling van
het gebied werd in 1977 aan architect Piet
Blom opgedragen. Blom is een typische aanhanger
van kleinschaligheid.
Het maakt deel uit van de Waterstad een vroege
stadsuitbreiding en nu een toeristische attractie. Er is hier een woon- en
uitgaansg
ebied
ontstaan rondom het havenbekken, dat op zijn beurt dienst doet als museum voor
oude schepen. Aan de zuidzuide is een oude scheepswerf Koningspoort ingericht..
Aan de zuidzijde ligt Theatercafé Plan C. Plan C was ooit een winkel
waar schepen onderdoor konden varen op weg naar de Kolk.
De Oude Haven staat in verbinding met het Haringvliet. Dat ontstond tussen 1575 en 1592 in het kader van een uitleg van de stad richting rivier. De naam is te danken aan de haringvloot die hier zijn ligplaats had. Aan de Zuidkant staan, voorbij de studenflats nog een paar herenhuizen. Aan de overzijde staat nieuwbouw uit de de jaren 80, die in de plaats kwam voor de rommelige industrieterreinen die hier na de oorlog waren ontstaan.
De Spanjaardbrug verbindt de Spaansekade met het Oude Hoofdplein. De eerste brug werd in 1597 aangelegd met de naam "Haringvlijtbrugge". De huidige naam kwam in 1608 toen de Spaanse veldheer Spinola met zijn gevolg Rotterdam met een bezoek vereerde. Hij was op weg naar Den Haag voor de onderhandelingen over het "Twaalfjarig Bestand". De huidige hydraulische brug dateert uit 1886. Het brugwachtershuisje is een kopie van het origineel uit 1890. Let ook op de reclamezuil uit 1894. Een innovatie in de buitenreclame waarvan er toen 16 in Rotterdam werden geplaatst .
Het Witte Huis valt ook op. Het Witte Huis werd in 1898 door Molenhoek voltooid en was met zijn 45m lange tijd een van de hoogste gebouwen van Europa. Het gebouw kreeg indertijd nauwelijks bijval uit vakkringen omdat gekozen was voor een traditionele bouwmethode van gemetselde draagmuren en niet zoals in de V.S. van een stalen skelet. De buitenkant is in Art Nouveau stijl versierd. Let ook op de zes façade beelden die Arbeid, Vooruitgang, Nijverheid, Handel, Landbouw en Zeevaart verbeelden.
De
panden naast het Witte Huis waren natuurlijk al opgevallen. Deze "Wijnhavenpanden"
zouden in 1987 worden gesloopt in verband met de bouw van de spoortunnel. Hoewel
de gebouwen niet zo uitzonderlijk waren rees hiertegen verzet. Er was voor die
tijd al zoveel gesloopt in het kader van de vooruitgang. Deze panden behoorden
tot de weinige koopmanshuizen in deze buurt die het bombardement hadden
overleefd. Het protest werd gehonoreerd. De panden werden steen voor steen
afgebroken, opgeslagen en na de gereedkkoming van de tunnel weer opgebouwd.
Nummer 7 dateert uit 1718, Nummer 9 uit 1628. Nummer 11 is "nieuwbouw"
uit 1903 ter vervanging van een pand uit 1717. Nummer 13 is een rijksmonument,
gebouwd in 1616-20. In 1742 was hier een zeepziederij gevestigd. Nu is hier het Mariniersmuseum.
Ook nummer 15 is een rijksmonument. Het heeft een vroeg 19e eeuwse
gevel. Het was ooit in bezit van de familie Van Ommeren. Het pand op nr 21 is
classicistisch. In het water van de Wijnhaven staat het oude brugwachterhuis van
de afgebroken Willemsspoorbrug uit 1878, dat eveneens naar de aanleg van de
spoortunnel is teruggeplaatst.
Kubuswoningen
Dit complex (1978-1984), over de Blaak heen gebouwd, nabij de Oude Haven, is een creatie van Piet Blom, die een vergelijkbaar complex in Helmond bouwde. Op de Overblaak zijn winkeltjes en kantoorruimten onder de kubuswoningen gebouwd. De woningen zelf hebben louter schuine buintenmuren en bieden relatief weinig woonruimte, maar zijn natuurlijk wel uniek en goed gelegen. Er is ook een kijkwoning die men kan bezichtigen.