100 jaar architectuur in Rotterdam
1982: Peperklip
Carel Weeber
De Peperklip is een enorm woningcomplex (54
9
woningen) dat op een overlooplocatie voor de stadsvernieuwing van
Feijenoord staat en later als een soort schakel is gaan werken met
de Kop van Zuid, die vanaf begin jaren negentig werd gerealiseerd.
Met het gebouw lijkt Weeber een einde te willen stellen aan de
kleinschalige kneuterigheid in de woningbouw, die in de jaren
zeventig de boventoon voerde. Volgens Weeber moest de
grootschaligheid van het gebouw opboksen tegen de verderop gelegen
haveninstallaties en sloot hij aan op de langgerekte woninglinten
langs de Oranjeboomstraat en de Rosestraat. Het complex is een
lintvormig gebouw, dat vanuit de lucht gezien wat weg heeft van een
paperclip. De gevel bestaat uit vierkanten prefabelementen, bekleed
met gekleurde tegels. Het ritme van ramen, loggia's en tegelkleuren
is volkomen regelmatig en eenvormig. De ronde koppen van het gebouw
zijn hoger dan de rest en rijken 9 lagen hoog. Deze delen bevatten
wat grotere maisonnettes aan gallerijen, terwijl de rest van het
complex bestaat uit relatief kleine driekamerwoningen aan portieken.
Aan de binnenzijde van het gebouw bevindt zich een binnentuin, die
ook uit openbaar groen bestaat. De ruimte wordt beheerst door prefab
bergingen en privé tuintjes.
Het gebouw was van begin af aan omstreden. Kritiekpunt is dat Weeber kennelijk zijn regelmatige vormen belangrijker vond dan de individuele woningen en de bewoners. Critici noemden het kil en onherbergzaam. Anderen waren onder indruk van de tijdloosheid en rationaliteit van de architectuur en waren blij dat afscheid werd genomen van de kleinschaligheid
.Het wooncomplex heeft in de loop der jaren zijn problemen gehad. Zo werd het gebouw lange tijd geteisterd door een kakkelakkenplaag. De relatief lage huren, de omvang van het complex en de nabijheid van de sociaal zwakke wijk Feijenoord, waar
de stadsvernieuwing het aantal woningen reduceerde, had tot gevolg dat in de loop der tijd er een concentratie van sociaal zwakke en problematische bewoners ontstond. Iedereen die moeilijk te plaatsen was kwam hier terecht. Bovendien lag het gebouw lange tijd geďsoleerd, zodat de omgeving er ook geen last van had. Dit gecombineerd met het nogal anonieme karakter van de woonomgeving leidde ertoe dat het woonklimaat sterk verslechterde. Vernielingen, vervuiling, criminilateit en verloedering gaven het complex een slechte naam. Eind jaren negentig kreeg de Peperklip een facelift. De plint werd verlevendigd met bedrijvigheid en het gebouw werd opgeknapt. Dit had slechts een tijdelijk effect. Pas toen de woningcorporatie vanaf 2002 meer aandacht ging besteden aan de bewonerssamenstelling, beheer en handhaving van regels verbetert het woonklimaat zienderogen. Ook werden projecten gestimuleerd om de sociale cohesie in het multiculturele gebouw te verstevigen.
Ook opgeleverd in 1982:
| Woongebouw Schouwburgplein | E. Hartsuyker |
| Woongebouw St Janshaven | E.J. Jelles |
| Woningen Kiphof | J. Hoogstad |
| Renovatiewoningbouw Josephstraat | L. de Jonge |
| Windscherm Calandkanaal | M. Struijs |
Andere projecten van Carel Weeber:
In Rotterdam:
| Woningen Voorhaven | 1979 |
| Penitentiaire InrichtingI De Schie | 1989 |
Elders
| Arenaplan | Alphen a/d Rijn | 1976 |
| Bleyenhoek | Dordrecht | 1976 |
| Venserpolder | Amsterdam | 1982 |
| Studentenhuisvesting Korvezeestraat | Delft | 1983 |
| Metrostations | Spijkenisse | 1985 |
| Zwarte Madonna | Den Haag | 1985 |
| Studentenwoningen Jeroen Boschlaan | Eindhoven | 1989 |
| Studentenflat "De Struyck" | Den Haag | 1996 |
